อาหารแมว

ตอนที่ผมยังอยู่ที่คาลิฟอร์เนีย เราเช่าอพาร์ตเม้นท์สองห้องนอน ธรรมดาแล้วเขาให้อยู่ได้แค่สามคน ห้องใหญ่มีเตียงใหญ่คงจะทำเอาไว้ให้สามีภรรยา ส่วนห้องเล็กก็มีเตียงเล็กหนึ่งเตียงคงจะทำไว้ให้ลูก และก็มีห้องน้ำแค่ห้องเดียวแต่เราก็อัดยัดเยียดอยู่กันตั้งเก้าคน เริ่มจาก 5 คน และสมาชิกที่เพิ่งจะมาจากเมืองไทยก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจาก 5 คนเป็น 6-7-8-9 เพื่อเฉลี่ยจ่ายค่าเช่าให้ถูกลง โชคดีที่ห้องที่เราพักเป็นห้องที่อยู่ปลายสุดท้ายของตึก และหักมุมนิดหนึ่งก็เลยรอดสายตาผู้จัดการ และแกเป็นเจ้าของด้วย

ติดกับรั้วเลยห้องเราไปหน่อยมีต้นโอ๊คต้นใหญ่ที่ให้ความร่มเย็น และเป็นสุขาที่สองเอาไว้ฉี่เวลาปาร์ตี้ตั้งวงกินเหล้าเบียร์กัน และมักจะมีเพื่อนๆที่อยู่บ้านอื่น มาสมทบด้วยทุกคืน รอบๆต้นไม้ก็เลยส่งกลิ่นเหม็นฉุนอบอวลรบกวนพวกอื่นๆที่อยู่อาศัยในอพาร์ตเม้นท์เดียวกัน สังเกตุได้จากใบหน้าที่เขาเมินๆพวกเราอย่างเห็นได้ชัด

เรามักจะแกล้งสมาชิกที่เพิ่งมาจากเมืองไทยใหม่ๆ ด้วยการเอาผ้าขาวม้าแดงไปผูกกอดเอาไว้รอบต้นพร้อมกระป๋องธูป และหลอกให้มันไปนั่งพนมมือ จุดธูปไหว้ต้นไม้ บอกว่ามึงไปไหว้เจ้าที่เจ้าทางก่อนจะได้อยู่ดีมีสุข เราแอบดูหัวเราะกันเกรียวเพราะมันคงเหม็นเยี่ยวแต่ก็ไม่กล้าลองดี ทุกคนโดนอย่างนี้หมด เราจะต้องจับสลากกันว่าใครมีหน้าที่จะต้องทำอะไร มีพี่แสงชัยและไอ้เปี๊ยก ไม่ต้องโดนจับสลาก พี่แสงในฐานะเป็นคนภาษาดี ก็เลยรับหน้าที่ติดต่อการงานที่ต้องคุยกับฝรั่ง ไอ้เปี๊ยกได้หน้าที่พ่อครัว เพราะมันเป็นอิสลามมันไม่ยอมที่จะยกตำแหน่งพ่อครัวให้ใคร มันกลัวผิดพลาดที่เอาหมูมาทำอาหาร และในความเป็นจริงแล้วมันทำอาหารอร่อย โดยเฉพาะขนมจีนน้ำยาที่ไอ้เปี๊ยกมันเอาปลาทูน่ากระป๋องใส่แทน ถ้าบ้านเราก็คงเป็นเนื้อปลาช่อน ในสมัยนั้นเครื่องแกงยังไม่มีหรอกครับ แต่ไอ้เปี๊ยกมันสามารถเอาโน่นผสมนี่ตำออกมาได้อย่างใกล้เคียง

ผมจับสลากได้เป็นคนทำความสะอาดพื้น ไอ้นิดเป็นคนล้างจาน ไอ้เลิศล้างส้วม ไอ้ตี๋และไอ้เนตรซักเสื้อผ้า ไอ้อ้วนขาหักเข้าเฝือกอยู่ก็เลยไม่ต้องทำอะไร ไอ้จิตเพิ่งมาก็เรียนรู้ไปก่อน เราอยูกันจะเรียกว่าอย่างทุลักทุเลก็ไม่ผิด แต่ก็อยู่กันสนุกดี และความที่ไม่เคยจากพ่อแม่กันมาก็เลยมีความเป็นอิสระ อยู่กันเยอะก็มีเรื่องระหองระแหงกันบ้าง แต่ก็ลืมๆกันไป เพราะนอกจากพี่แสงชัยแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะไปเรียนที่ไหน ทำงานที่ไหน พูดง่ายๆก็คืออยู่กันแบบไม่รู้อนาคต

มีอยู่วัน ผมดูรายการทีวีเป็นหนังซีรี่สั้นๆ ตอนเดียวจบ รายการนั้นชื่อว่า I love Lucy ช่วงโฆษณา ผมเห็นเขาโฆษณาอาหารแมว ผมตกใจเลย เฮ้ยทำไมมันเหมือนปลาทูน่าตราแมวที่ไอ้เปี๊ยกมันเอามาทำน้ำยา และบางครั้งก็มายำเป็นกับแก้มเหล้าที่เรากินกันเป็นประจำ ผมดูยังไงมันก็เหมือนกันเลยกับที่ในโฆษณา ว่านี่มันคืออาหารที่เขาไว้ให้แมวกิน มันคือทูน่าตราแมว cat food ดีๆนี่เอง ก็เลยไปหยิบมาดูที่ยังมีอยู่ในครัว ผมรอจนตอนเย็นจนไอ้เปี๊ยกกลับมาจากที่ทำงาน “เฮ้ยเปี๊ยก ปลาทูน่ากระป๋องตาแมวของมึงน่ะมันคืออาหารแมว” ไอ้เปี๊ยกมันเถียงผมหน้าดำคร่ำเครียด จนผมหยิบกระป๋องให้มันดู และมีLabel ที่เขาเขียนว่า cat favorite (อาหารที่แมวชื่นชอบ) ทุกคนทำหน้าฉงน บางคนก็หยิบไปดู ไอ้เลิศพูดว่า “เออนี่ไง เขาเขียนว่า cat favorite” คนที่ไม่รู้ศัพท์ว่า favorite แปลว่าอะไร ก็คอยฟังว่าไอ้เปี๊ยกมันจะตอบอย่างไร

555 ไอ้เปี๊ยกมันตอบหน้าตาเฉยว่า “แล้วมันอร่อยหรือเปล่า”

เล่นเอาทุกคน “อ้วกจะแตก”

อำนาจ สุนทรวัฒน์