คืนดาว-ก็เอามาสิ

“ประชด” จะพูด“กระแทก-แดกดัน”ได้อะไรขึ้นมา “คุณเทียนประสิทธิ์ ไชยภัทรานันท์” นายกสมาคมโรงแรม (ทีเอชเอ) เหมือน“จะเป็น-จะตาย”กันขึ้นมา ..จากการ“ปรับค่าแรงขั้นต่ำ ๔๐๐ บาททั่วประเทศ”

โอดครวญ คร่ำครวญ พิร่ำ-รำพึง เสียเป็นการใหญ่.. การขึ้นค่าแรงให้กับ“แรงงานชั้นล่าง ๔๐๐ บาท” ท่านว่า“ส่งผลกระทบต่อภาคธุรกิจสูงมาก ไม่เฉพาะธุรกิจการท่องเที่ยว และการบริการเท่านั้น”

“ยังกระทบไปทุกมิติ ผลกระทบทางตรง คือเจ้าของธุรกิจแบกรับรายจ่ายจากค่าแรงที่สูงขึ้น” “ทางอ้อมส่งผลกระทบกับประชาชน หากประชาชนระมัดระวังการใช้จ่ายอีก ก็ต้องย้อนมาถึงภาคธุรกิจ” ที่เซดออกมาเบ็ดเสร็จเช่นนี้ .. ต้องการ “คุมกำเนิด” หยุดค่าแรงไม่ให้ขยับ หรือไฉน..

“ค่าแรงที่ปรับ-ขยับ ๔๐๐ บาท” นั้น..เป็น“ตัวจักรสำคัญ” สร้างขวัญกำลังใจ เกิด“ความขยัน”ตามมาอีกเท่าทวี ไฉน “นายกสมาคมโรงแรม” ไม่คิดถึง“มุมกลับ” อันเป็น“สิ่งดี” เรื่องดีงามตามมา ที่ท่านจะได้ประโยชน์-โลดแล่น ไม่ยักคิด

ไม่มีหรอก ที่จะ“เกิดผลเสีย”ด้านเดียว ฝ่ายเดียว ดังที่ท่านคิดเป็นตุ-เป็นตะ สมควรมอง“บวก”ในผลลัพธ์กันบ้าง

ยิ่งการอ้าง-สร้างวาทะกรรมว่า “การขึ้นค่าแรง” จะกระตุ้นให้ราคาสินค้าและค่าบริการต่างๆ ปรับราคาไปรอก่อนแล้ว “ค่าแรงวันละ ๔๐๐ บาท มีกระแสว่าราคาจะปรับขึ้นไปอีก ๑๕ %

เป็นเรื่อง“เอาไหล่เข้าถู เอาสีข้างเข้าแถ” ด้วย..“เศรษฐกิจฟุบ” เงินมีน้อย-ใช้สอย “ติดขัด” ใครจะคิดราคาหูดับ-ตับไหม้ “ผู้ผลิต-เจ้าของโรงงาน” จะปรับราคา“ก้าวเขย่ง”กันขึ้นไปถึง “๑๕ %” เป็นไปได้ฉันใด ล่ะท่านกำนัน

“เงินหด-สตางค์หมดกระเป๋า”กันแบบนี้..ขืน“ขึ้นราคากันมา” จะยิ่งทำให้“ตายหยังเขียด”มากกว่า

ยิ่งอารัมภบทว่า..หลังค่าแรงแตะ ๔๐๐ ทำให้คนที่ไม่อยู่ในระบบเงินเดือน อย่างเกษตรกร “ต้องซื้อของแพง” พูดเหมือน“ไม่รู้-ไม่เคยอยู่ในใจ”ของบรรดา“เกษตรกร”เลย “เขากินในสิ่งที่ปลูก-ปลูกในสิ่งที่กิน” รู้กันเสียบ้าง ไม่ต้อง“ควักเงิน” นำแบงก์ไปจ่ายให้“เข้าเนื้อ”หรอก-จะบอกให้

หลังการปฏิวัติ ปี๕๗ และมาเจอ“ภัยคุกคามโลก” เกิด“โควิด”ขึ้นมา การท่องเที่ยว-การโรงแรม ที่เคยบูมสุดขีด มี“นักท่องเที่ยว”จากทั่วทุกมุมโลกเข้ามาจับจ่าย-ใช้สอย สกุลเงินตราต่างๆ ถึง “๔๐ ล้านคน” ก็หายวับ ยอดที่พุ่งปรี๊ด-ก็ตกต่ำเหลือไม่เท่าเก่า

“นายทุนโรงแรมบาดเจ็บ” พนักงานก็เก็บกระเป๋าย้ายไปบ้านนอก อยู่ต่างจังหวัดเพื่อประคองตัว

แต่นับจาก “เศรษฐา ทวีสิน” นายกรัฐมนตรี เข้ามาสะเดิ๊ปเก้าอี้เป็นนายกรัฐมนตรี “ธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว” กลับมา“ติดลมบน” สู่ความมั่นคงอย่างยั่งยืนอีกหน

ช่วง “เทศกาลสงกรานต์” ที่จัดกันในรูปแบบ “ซอฟเพาเวอร์” นักท่องเที่ยวเข้ามาทะลักจนโรงแรมเต็มแน่นเอี๊ยดทุกแห่ง ทำไมคนรวยล้นฟ้า-อ้าปากกินอาหารอร่อย จึงไม่เห็น“ค่าแรงงาน” อันเป็นปัจจัยที่ดีของ“มนุษย์เงินเดือน”ล่ะหนอ

ยิ่งเห็น “นายกฯโรงแรม” คุณเทียนประสิทธิ์ ตั้งแง่ยอกย้อน เล่นเชิง ตีโวหารแล้ว ก็บาดหัวใจลึกๆ “รัฐบาลชอบบอกว่าการขึ้นค่าแรงเป็นการให้ของขวัญ แต่นั่นเป็นเงินเอกชนต้องจ่ายเพิ่ม”

ถ้ารัฐบาลไม่ประกาศ“ขึ้นค่าแรง” จะมีพ่อค้า-นักธุรกิจโรงแรม” เต็มใจขึ้น“ค่าแรง” จะมีหรือ-ช่วยบอกสักนิด

เมื่อท่านค้าน ไม่เอาด้วยกับการ“ขึ้นค่าแรง” คิดว่าทำ“ถูกกฎหมาย” ก็เชิญว่ากันไปตามสะดวก

และคิดจะ “คืนดาวเพื่อหนีการขึ้นค่าแรง” ท่านสามารถที่จะทำได้ โรงแรม ๑ ดาว,๒ ดาว, ๓ ดาว, ๔ ดาว, และ ๕ ดาวนั้น แสดงถึง “เกรดและคุณภาพ” ว่าราคาจะอยู่ในระดับไหน

ถ้าอยาก“คืนดาว” เหลือเป็น“โรงแรมจิ้งหรีด” ท่านก็ทำเป็นเหอะ

คิดหรือว่าจะมีใคร“ถวายชีวิต”ให้กับท่าน

มาอ้าง“ขึ้นค่าแรง” ดูจะ“แล้งน้ำใจ” กับ“มนุษย์เงินเดือน”มากมาย-เอาเสียจริง

“กะพรุนไฟ”