จะเป็นผู้รับหรือผู้ให้

ไม่เป็นเรื่องแปลกที่มนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์ จะมีการดำรงค์ชีวิตที่ไม่เหมือนกัน นับถือศาสนาต่างกัน ภาษาพูดคนละภาษากัน โดยเฉพาะขนบธรรมเนียมประเพณี บางกลุ่ม บางเหล่าต่างกันอย่างสิ้นเชิง อาหารการกินที่ไม่เหมือนกัน ทุกอย่างเป็นเรื่องที่พอจะเข้าใจได้ เพราะที่ตั้งของที่อยู่อาศัยคนละภาคส่วนกัน ของแต่ละกลุ่ม แล้วแต่Climate และLocationของภูมิภาคนั้นๆ

แต่ความทันสมัยที่มาจากการเรียนรู้ หรือจากการศึกษาที่มีตำราให้เราเข้าใจเหมือนกันนั้นมีอยู่มากมาย และก็จะมีมากขึ้นๆ ซึ่งผมเชื่อว่าน่าจะทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น แต่ทำไมชั่วโมงนี้ดูราวกับว่ามนุษย์ยิ่งมีการศึกษามากขึ้น ยิ่งขาดความสามัคคีกัน แตกแยกกัน ทำสงครามที่มีแต่จะมากขึ้นๆเรื่อยๆ ราวกับว่าความรู้ที่เราได้ล่ำเรียนมา กลายเป็นการเสียเปล่า

แทนที่จะทำให้เราเข้าใจซึ่งกันและกันในทางที่ควรจะเป็นมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน กลับกลายเป็นการเลือกปฎิบัติที่ตรงข้ามอย่างยากที่จะเข้าใจถึงสาเหตุ ว่าทำไมมนุษย์เราไม่เจริญก้าวหน้ากว่าแต่เก่าก่อน ย้อนยุคกลับไปสมัยที่เรารบราฆ่าฟัน แย่งอาหารการกิน แย่งที่อยู่อาศัย มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แค่ว่ามาในรูปแบบที่ความเจริญก้าวหน้าของมนุษย์ มันควรที่จะอยู่ในยุคที่ห่างไกลกว่าเมื่อ 2-3ร้อยปีมาแล้ว

จนผมเริ่มไม่รู้ว่ายิ่งรู้มากยิ่งบาดหมางกันอย่างนั้นหรือ และยังจะEscalate(ทวีคูณ)มากขึ้นกว่านี้อีกไหม หรือยิ่งรู้มากยิ่งทะเลาะกันมาก

มันย้อนแย้งกับความที่ควรจะเป็น ทุกภาคส่วนวันนี้แบ่งก๊กแบ่งพวก แข่งขันกันทุกอย่างโดยไม่แยกแยะถึงผลร้ายต่อมวลมนุษย์ด้วยกัน เราขาดMediator(คนกลาง)ที่สามารถไกล่เกลี่ยความบาดหมาง ความไม่เข้าใจกัน ในทางตรงกันข้ามเรากลับมีพวกยุแยงให้เราเลือกข้าง ไม่คิดจะนำเสนอความเข้าใจอย่างเป็นเหตุเป็นผล

ผมไม่เห็นถึงประโยชน์ที่เราน่าจะได้มาเลย ผมเชื่อว่าเพื่อนผมมากมายที่อายุมากแล้วจะอยู่กันอีกสักกี่ปี แต่เราก็มีลูกหลานที่ตามมา ดูแล้วน่าเป็นห่วงพวกเขา ว่าความเลวร้ายที่จะอยู่ร่วมกันของมนุษย์เรา มันจะยิ่งนานยิ่งแย่ลงอย่างนั้นหรือ

ความเห็นแก่ได้ มันจะมีมากกว่าความเอื้ออารีย์ซึ่งกันและกันอีกกี่อัตราส่วน

ผมยังมองไม่เห็นทางออกที่มนุษย์เราจะรักกันมากขึ้น หรืออย่างน้อยก็เลิกทะเลาะกัน

คนเราในโลกนี้จะมีอยู่ 2 ประเภท ว่าคุณจะเป็นผู้รับหรือผู้ให้

คือคุณจะเป็น Giver หรือ Taker ผมไม่อยากมีchoiceให้ใครเลือก ถ้ารักลูกหลาน อยากเห็นอนาคตอันงดงามของเขา ผมขออย่างเดียวเถิดครับ

“อย่าเป็นคนเห็นแก่ตัวเลย”

อำนาจ สุนทรวัฒน์