ใคร พรรคใด จะได้ครอบครอง?

มีลุงไม่มีเรา มีเราไม่มีลุง? แก้มาตรา112? แนวทางแก้ปัญหาเศรษฐกิจ?

“ผมไม่ใช่ทักษิณ” ของ ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ?

การยกเลิกผูกขาด ที่มี ‘สารัชต์’ เป็นหัวเรือใหญ่?

องค์กรอิสระ ที่ยังมีอำนาจเพียบ และสามารถบันดาลความเปลี่ยนแปลง ได้ทุกรูปแบบ?

การกลับบ้านของ ทักษิณ ชินวัตร?

ทั้งสิ้นทั้งปวงนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ ‘ก้าวไกล’ กับ ‘เพื่อไทย’ ตกลงกันได้อย่างยากลำบาก

เป็นไปได้ยากที่ ก้าวไกลจะดูแลความมั่นคงและเศรษฐกิจ โดยมีเพื่อไทยเป็นผู้ช่วย

และยิ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ ที่อำนาจเก่าจะยอมศิโรราบ ให้ก้าวไกลเข้าไปควบคุมความมั่นคง

อำนาจเก่ายังมีอำนาจอย่างสมบูรณ์ ด้วยกลไกของรัฐธรรมนูญ และยุทธศาสตร์ชาติ ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดาย

บางประการในคำพูดของ ทักษิณ ชินวัตร ก่อนเลือกตั้งไม่กี่วัน ส่อให้เห็นวี่แววของทิศทางเดินร่วมกันกับก้าวไกลไม่ใช่เรื่องง่าย

และยิ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ เพราะการร่วมรัฐบาลคือการยอมให้พรรคก้าวไกล เป็นพรรคใหญ่ตลอดกาล ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

ถ้าพรรคเพื่อไทย ให้สมาชิกพรรคโหวตว่าจะร่วมกันกับก้าวไกลหรือไม่ คำตอบจะเป็น ‘ไม่’ มากกว่า ‘ใช่’

ภูมิใจไทย ก็มีเสียงน้อยเกินไป สำหรับอำนาจต่อรอง

ดังนั้น พรรคเพื่อไทย ในวันนี้ จึงเป็นผู้กำหนดทิศทางของการตั้งรัฐบาล อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด แทนที่พรรคภูมิใจไทยที่ครอบครองมาหลายสมัย

และเพื่อไทย จะใช้ประโยชน์จากเงื่อนไขนี้ ในการเข้าบริหารราชการแผ่นดินในด้านเศรษฐกิจ และยอมมอบให้กลไกความมั่นคงไปอยู่กับพรรคพลังประชารัฐ ที่มีวุฒิสมาชิกโอบอุ้ม และมีทิศทางเดียวกันกับองค์กรอิสระ

ในฐานะผู้กำกับประเทศไทยที่จะต้องตกลงกันให้ได้ คือ

ใครพรรคใด จะได้ครอบครอง ‘เก้าอี้นายกรัฐมนตรี’

ฝั่งเศรษฐกิจ หรือฝั่งความมั่นคง???

พญาไม้